Rozdział 16

„Bravo”

Wczesnym rankiem obudziłem moją panią i wyciągnąłem ją na spacer. Od tygodnia na moim osiedlu pojawia się wredna stara baba, która wszystkich obgaduje, czepia się, że nie sprzątają po pupilach... Ugh... Najchętniej ugryzłbym ją w jej grubą dupę, bo niesłusznie oskarżyła moją kochaną Court.

„Courtney”

Po spacerku z psem poszłam do kuchni zjeść śniadanie. Dosiadłam się do taty. Wiedziałam, że nie uniknę tego tematu, więc mimo wszystko zaczęłam rozmowę.

- Jeśli chodzi o wczoraj...

- Wszystko rozumiem. - przerwał mi. - Znajdź pracę i będzie okay.

- Postaram się... Może Ross mi wybaczy i pomoże. - odparłam i wzięłam kęs kanapki z sałatą, plastrem  sera Ementaler, plastrem szynki konserwowej i pomidorem.

„Ross”

Jutro z samego rana wyjeżdżam, więc zacząłem pakować swoje rzeczy do walizki. W pewnym momencie usłyszałem ciche pukanie do drzwi.

- Proszę! - zawołałem i po chwili zobaczyłem Courtney. - Co tu robisz? - spytałem

- Przyszłam Cię przeprosić... - powiedziała i spuściła głowę starając się sprawić wrażenie skruszonej.

- Dopiero teraz? - zapytałem i popatrzałem jej w oczy. Przytaknęła głową. - Teraz jest za późno. Wyjeżdżam. - odpowiedziałem oschle. - Wyjdź. - pokazałem ręką na drzwi.

Court spojrzała na mnie smutno i ruszyła do drzwi. Chwyciła za klamkę, ale po chwili obróciła się w moją stronę.

- Myślałam, że mi wybaczysz i pomożesz znaleźć pracę. Ale jak widać się pomyliłam. - rzuciła i wyszła.

Usiadłem na łóżko.

Zawiodłem ją... Zawiodłem Courtney, za którą tak tęskniłem, o którą tak walczyłem i która tak kocham... Zawiodłem i straciłem ją na zawsze.

„Vanni”

Szykowałam właśnie obiad, gdy do mojego domu wpadła Courtney.

- Mam już dość! - krzyknęła od wejścia i ze wściekłością rzuciła się na kanapę w salonie.

- Co się stało? - spytałam spadając obok niej.

- Pokłóciłam się z Rossem i już nie jesteśmy razem... - zaczęła wyjaśniać. Słuchałam jej uważnie, co jakiś czas potakując głową.

W pewnym momencie ktoś zapukał do drzwi.

- Pójdę otworzyć. - oznajmiłam i ruszyłam do wyjścia.

Lekko uchyliłam drzwi i zobaczyłam w nich Rika.

- Hej skarbie. - pocałował mnie w usta. - Tęskniłem. - dodał i zaczął całować mnie jeszcze namiętniej.

Wplotłam rękę w jego włosy, a on wziął mnie na ręce. Nie przerywając pocałunków skierował się do salonu. Gdy stanął na pierwszym schodku, Court poderwała się z kanapy.

- To ja już pójdę. - oznajmiła i wyszła, a ja i Riker kontynuowaliśmy to w czym nam przeszkodzono.

-----------------------------

Witajcie serdecznie.

Mam nadzieję, że rozdział się podoba ;) Piszcie w komentarzach czyja perspektywa najlepsza.

Jeszcze raz zapraszam Was na mój nowy blog: http://fall-back-in-love.blogspot.com.

Pozdrawiam i do napisania <3